Velaquí unha nova Radiocrítica emitida o luns día 1 de decembro en Ames Radio (107.2 FM, accesible on line aquí). Nesta ocasión falei con Nazaret López de Somnámbulos, de Suso de Toro (0:20); Manuel Antonio. Obra completa. Poesía, en edición de Xosé Luís Axeitos (10:25); Valente Vital. Ginebra, Saboya, París, de Claudio Rodríguez Fer, Tera Blanco de Saracho e María Lopo (15:20) e Pasen e miren, de María Canosa e Dani Padrón (20:30).
a Audio 1
Se un bota contas das obras que coasinaron nos últimos dous ou tres anos María Canosa e Dani Padrón decatarase de ata que punto este tándem complementa idealmente o seu labor. Ás fantásticas historias de Canosa, cheas de tenrura e emoción, danlles perfecta réplica as imaxinativas ilustracións de Padrón, conformando un todo consistente que cobra forma en álbums e volumes ateigados de luz, cor e contaxiosa ilusión.
Esa mesma fórmula é a que fai feliz a conxunción en Pasen e miren, o álbum ilustrado que Canosa e Padrón asinan para Bululú, selo ao que lle debemos neste eido ben interesantes propostas nos últimos tempos.
Pasen e miren, que tamén publica a editora en catalán e castelán, resulta un singular dramatis personae do mundo circense, onde en semblanzas prosopografadas van saudando o lector a xirafa Amelia, presentadora; os monos bonitos, responsables das máis graciosas piruetas aéreas; a contorsionista Berta; o elefante Elegante de trompa coloreada; Prudencio, o temeroso home bala; Camilo, o mago do sombreiro de copa xigante; Brutus o forzudo e a súa partenaire a osa Adela; Rodolfo o funambulista facedor de bogadas; Polgariña, a soñadora pulga malabarista; Comellán, o cociñeiro zancudo ou Libra, a equilibrista ordenada, entre outros.
Leda lectura e fermosas ilustracións que María Canosa e Dani Padrón ofrecen en homenaxe ao máxico mundo do circo, un espazo para o portento e a marabilla. E se non me cren, Pasen e miren…
Velaquí unha nova Radiocrítica emitida o luns día 22 de setembro en Ames Radio (107.2 FM, agora accesible on line aquí). Nesta ocasión falei con Nazaret López sobre Liña azul, de David Pobra (I, 00:50), O achado do castro, de Manuel Núñez Singala (I, 5:40), Ana xa chegou, de María Canosa e Dani Padrón (II, 2:10) e Boca de gárgola, de Mariña Pérez Rei (II, 5:25).
Ana xa chegou é o novo fillo de papel de María Canosa, proxenie que nace, xustamente, para acompañar unha outra descendencia extraliteraria coa que non oculta unha correspondencia.
Aparecido na Everest Galicia que comanda a laboriosa Irene Penas Murias e magnificamente ilustrado por Dani Padrón, este álbum de pequeno formato da colección Ler é Vivir vai dirixido a lectores de a partir de cinco anos, se facemos caso da recomendación de contracuberta da editora. Secasí, teño o convencemento de que, con axuda das nais e pais, esta fermosa historia pode moi ben ser lida a nenos de tres anos en diante que a recibirán con agrado.
En Ana xa chegou cóntasenos como un novo membro se incorpora a unha familia, un bebé que vén ao mundo e que vai, aos poucos, descubrindo todas as marabillas que o rodean á luz do amor dos seus proxenitores. Ata aquí a narración non engade sorpresas, mais o peculiar do relato ancora na súa ollada, pois é a visión dun boneco de peluche que lle será regalado ao naipelo a que modaliza todo o que se nos transmite, polo que o punto de vista do que chega a nós como lectores figura filtrado por ese particular xeito de ollar e, xustamente aí, reside, ao meu ver, o maior achado desta obra.
Chea de valores, ideal para socializar e transmitir saber arredor dunha cuestión tan transcendental para as familias e as persoas en xeral como é a vinda dun novo ser, este Ana xa chegou ten a fortuna de encarnarse nas imaxes que para el creou Dani Padrón, un portento de imaxinación, cores e formas que fai máis atractivo, se iso é posible, un relato no que María Canosa verteu toda a tenrura do mundo.
Velaquí unha nova Radiocrítica emitida o luns día 31 de marzo en Ames Radio (107.2 FM, agora accesible on line neste enderezo). Desta volta falei con Nazaret López sobre O sexo masculino dos anxos, de Manuel Janeiro (I: 00:16); Nimbos, de Xosé María Díaz Castro en edición de Luís González Tosar (I: 5:52); A autoestrada do Sur, de Julio Cortázar en tradución de Francisco X. Fernández Naval (II: 0:00) e Papá, que son os sorrisos?, de María Canosa e Dani Padrón (II: 8:43).
Criticalia 