Unha vida literaria dá para moito. Ao longo dos anos un autor ou autora percorre ben vieiros, tanto no creativo coma, xaora, no intelectual. Non debe estrañar, pois, que as posicións ideolóxicas e/ou literarias poidan experimentar bandazos co pasar do tempo, porque os humanos somos, por definición, inconstantes e imprevisibles, e os escritores, nisto, non son unha especie á parte.
Tal semella que debeu ser o caso do este ano moi amentado Álvaro Cunqueiro, de quen andamos a celebrar o seu centenario de nacemento, cómpre dicir que con fortuna, á vista do non pequeno número de actividades e iniciativas que foron desenvolvéndose arredor da súa figura nos pasados meses.
Unha das últimas achegas a este comunal lembradoiro é o volume Álvaro Cunqueiro en Ortigueira, da autoría do profesor, poeta e narrador Claudio Rodríguez Fer, especialista na obra do mindoniense de traxectoria sobradamente recoñecida.
En Álvaro Cunqueiro en Ortigueira, publicado polo Consello da Cultura Galega en colaboración co concello norcoruñés que o propio título anuncia, reúnense os artigos que o extraordinario escritor dera á luz durante a súa estancia naquela vila, á que marchara pouco despois do estourido da Guerra Civil e da que marcharía andando o ano 1938.
Neste tempo —e a petición do xefe local da Falanxe—, Cunqueiro pasou a dirixir o voceiro desta organización en Ortigueira, Era azul, onde figurou como redactor, aínda que a efectos prácticos o seu papel foi o de director, corrector, columnista e, en fin, verdadeiro factótum que, co nome propio, a través de siglas ou escondido tras curiosos pseudónimos, acabou por escribir case a totalidade da publicación.
Criticalia 